نقش امکان سنجی مالی در بیزینس پلن

تجزیه و تحلیل امکان سنجی مالی

آخرین بخش از یک مطالعۀ امکان سنجی در ارتباط با ارزیابی امکان سنجی مالی یک سرمایه گذاری پیشنهادی است. در این مرحله از فرآیند، یک تجزیه و تحلیل کلی مالی کفایت می کند. اگر مفهوم بازرگانی از تجزیه و تحلیل امکان سنجی کلی عبور کند، هنگام تهیۀ یک بیزینس پلن کسب و کار تمام عیار، کارآفرین باید یک تجزیه و تحلیل مالی عمیق را انجام دهد.عناصر اصلی که باید در تجزیه و تحلیل امکان سنجی مدنظر قرار گیرند شامل نیازمندی اولیه به سرمایه، درآمدهای تخمین زده شده و بازگشت سرمایۀ حاصله است.

نیازمندی های سرمایه ای: 

همانطور که برای روشن کردن آتش به مواد سوختی نیاز داریم، یک کارآفرین نیز برای راه اندازی فعالیت بازرگانی خود نیازمند سرمایه است. بعضی از مؤسسات بازرگانی نیازمند مقادیر بیشتری سرمایه هستند ولی این قضیه در مورد همه صدق نمیکند. نوعاً، مؤسسات بازرگانی خدماتی نیازمند سرمایۀ کمتری در مقایسه با مؤسسات تولیدی یا خرده فروشی هستند. شرکتهای نوپا غالباً برای خرید تجهیزات، ساختمان، تکنولوژی و سایر دارائیهای مشهود و همچنین استخدام، آموزش کارکنان، بازاریابی، فروش کالاها یا خدمات و حضور در بازار نیازمند سرمایه هستند.

یک تجزیه و تحلیل امکان سنجی خوب تخمینی از میزان سرمایۀ اولیه مورد نیاز کارآفرین برای راه اندازی مؤسسۀ بازرگانی را در اختیار شما قرار میدهد. به عنوان مثال، شاون دونگان و مایک پاکزکوفسکی نیازمند 150000 دلار بودند تا بتوانند شرکت تراك تول را راه اندازی نموده و سیستم رنگ کاری سریع با استفاده از غلطک های مخصوص را به بازار عرضه کنند. آنها بخش اعظمی از سرمایۀ اولیه خود را صرف توسعه و آزمون نمونه های اولیه نموده و محصول خود را در نمایشگاه تجاری نقاشی پیمانکاران دکوراسیون آمریکا در معرض نمایش گذاشتند.

درآمدهای برآوردی:

علاوه بر تهیۀ تخمینی از نیازمندی های شرکت نوپای مذکور به سرمایه، کارآفرینان باید مبادرت به پیش بینی توانایی های بالقوه سودآوری کسب و کار پیشنهادی بنمایند. انجمن ها و نشریات تجاری صنعتی خط مشی هایی را در زمینۀ تهیۀ تخمین های فروش و درآمدها در اختیار شما قرار میدهند. کارآفرینان از این طریق میتوانند انتظارات مالی سرمایه گذاران را برآورد کنند.

بازگشت سرمایه:

آخرین جنبۀ تجزیه و تحلیل امکان سنجی مالی به ترکیب درآمدهای برآوردی و نیازمندیهای سرمایه می پردازد تا نرخ بازگشت سرمایۀ مورد انتظار را تعیین کند. یکی از معیارهای ساده، نرخ بازگشت سرمایه است که با تقسیم درآمدهای برآوردی بر میزان سرمایه گذاری به دست می آید. اگر چه تخمین های مالی صورت گرفته در مرحلۀ تجزیه و تحلیل امکان سنجی نوعاً خام هستند، با این وجود بخش مهمی از تصمیم نهایی کارآفرین مبنی بر انجام یا عدم انجام سرمایه گذاری را تشکیل میدهند.

سرمایه گذاری باید نرخ بازگشت جذابی را در مقایسه با سطح ریسک ایجاد کند. رابطۀ ریسک-بازده بدان معناست که هر چه سطح ریسک یک فعالیت سرمایه گذاری بیشتر باشد، نرخ بازده مورد انتظار کارآفرین و سرمایه گذار بالاتر خواهد بود. چرا یک کارآفرین باید تمام خطرات راه اندازی و اداره یک شرکت، که صرفاً سه یا چهار درصد نرخ بازده ایجاد می کند را به جان بخرد در حالی که میتواند با سرمایه گذاری بدون ریسک در یک بانک یا مؤسسۀ مالی به سود مذکور دست یابد؟

صرف نظر از نتیجۀ حاصله، کارآفرینان باهوش با استفاده از روشهای فوق الذکر، وقت خود را صرف انجام تجزیه و تحلیل امکا نسنجی ایده های خود میکنند. اگر مطالعۀ مذکور دال بر امکان تبدیل ایده به یک کسب و کار موفق نباشد، کارآفرین میتواند به سراغ ایده بعدی رفته و مطمئن باشد که منابع ارزشمند خود را صرف راه اندازی فعالیتی نکرده است که از همان آغاز محکوم به فناست. اگر این تجزیه و تحلیل نشان دهد که ایده مذکور، به عنوان یک کسب و کار سودآور از توانایی بالقوه واقعی برخوردار است، میتواند آنرا دنبال کرده و از اطلاعات گردآوری شده در خلال تجزیه و تحلیل امکانسنجی به عنوان مبنایی برای ایجاد یک طرح کسب و کار منطقی استفاده کند.